Torpedo - Recensie

Als het gaat om films in historische genres zoals Tweede Wereldoorlog dramas, hebben België en Nederland de kans om unieke projecten te ontwikkelen. Niet enkel de gebruikelijke focus op Britten of Amerikanen maar ze kunnen het internationale karakter van het conflict tonen. Een goed voorbeeld is de Nederlandse productie Michiel de Ruyter uit 2015. De acteurs spraken Nederlands, Engels en Frans en kwamen, net als hun personages, uit verschillende landen. Toch wel logisch voor een film over de Anglo-Nederlandse Oorlog uit de 17de eeuw. Een Belgisch voorbeeld is De Premier met Koen De Bouw waar specifiek gekozen werd voor een Belgisch-Amerikaans verhaal. In deze globale wereld is dit ook maar realistisch. Als je een film over de Tweede Wereldoorlog ziet met Britten die door Frankrijk trekken, is het ook maar normaal dat je wat Frans hoort. Torpedo heeft een gelijkaardige benadering om de Tweede Wereldoorlog te tonen.

In deze debuutfilm van Sven Huybrechts, geschreven samen met Johan Horemans, krijgt het publiek Nederlands, Frans, Duits en Engels te horen. Een team van Belgische verzetsstrijders wordt door het Belgische en Britse leger belast met de opdracht Uranium met een duikboot vanuit Congo naar Amerika te vervoeren. Met een gekidnapte Duitse kapitein als gids én in vijandelijke wateren, is dit geen gemakkelijke opdracht. Hoewel ik sceptisch was over het project, is een verhaal in een beperkte ruimte als een duikboot wel interessant. Er is minder om je achter te verbergen als regisseur en de relaties tussen personages worden nog belangrijker. Maar de internationale cast, met Vlaamse, Franse en Duitse acteurs, zorgde voor het nodige realisme waar ik wel iets in zag.

Torpedo is uiteindelijk een zalige Wereldoorlog 2 film waar ik graag meerdere keren voor naar de cinema zou gaan. Je krijgt direct de sfeer die dit genre bekend maakt, met een soundtrack die doet denken aan Band of Brothers of Saving Private Ryan. Maar al direct weet je ook dat deze film voluit gaat: veel schieten, bloed en explosies. Het eerste deel van de film doet denken aan Quentin Tarantino's Inglorious Basterds, meteen verzetsgroep los van het leger die niets liever doet dan Duitsers afmaken. Toch verwacht ik op dat moment meer. De film is entertaind maar je hoopt toch meer te zien dan simpel zinloos geweld voor het volgende anderhalf uur.

De relaties die opgebouwd worden in de eerste helft tussen de personages, worden perfect gebruikt in de rest van de film. Het laat de meer luchtige toon achter zich en wordt een film die ik op het moment enkel kan vergelijken met Master and Commander. De beperkte ruimte die de duikboot en de zee toelaten, zorgt voor een film vol spanning en intense situaties. De luchtigheid die voordien te vinden was, wordt vervangen door ruwe, zware en emotionele scenes. Het is een redelijke verschuiving in toon maar voor mij werkte het. Zodra ze bij de duikboot zijn, zijn het verhaal alles wat je over de personages hebt geleerd in om je verschillende klappen in de maag te geven. Bovendien wordt er met de introductie van een Afrikaans personage ook het racisme van de tijd aangehaald. Hoewel op het einde de film nog vrij voorspelbaar is, blijft er nog een gevoel van onzekerheid hangen. Je voelt dat er bepaalde mensen gaan doodgaan en anderen niet, maar toch ben je niet helemaal zeker.

MV5BMzE5YzZhNWYtNjRiYS00NTg4LWI3NWUtM2IwOGY0MWRjYmQ2XkEyXkFqcGdeQXVyMzg0Mjc4OTM@._V1_.jpg

Het verhaal is niets nieuws. Zo heeft zelfs Star Wars het ook al gedaan met Rogue One. Maar verrassend is toch wel de uitvoering en het Belgische perspectief, de diversiteit in taal, de connectie met de personages en zelfs een kleine subplot over racisme. De film graaft veel dieper dan verwacht omdat het ook de gruwel van de oorlog durft te tonen in al zijn glorie, iets dat ik niet gewoon ben van de Vlaamse cinema. Het enige dat zeker beter mocht, is meer diverse personages dan de enkele vrouw en POC die in Torpedo te vinden is.

Ik was dus aangenaam verrast. De film weet een groep personages op te bouwen met een diepe achtergrond die de spannende momenten een impact geeft. Het is zeker geen luchtige, plezante film: hij is met momenten zwaar en zelf moeilijk te bekijken. Maar dit maakt de film enkel maar beter. De cast met onder andere Koen de Bouw acteren op een niveau dat ik nog weinig gezien heb in een Vlaamse film. Als je houdt van een stevige en intense film over de Tweede Wereldoorlog, is Torpedo ten sterkste aangeraden.

★★★★

Torpedo is nu te zien op Itunes, Google Play en YeloPlay

Vorige
Vorige

Throwback Recensie - Nightcrawler

Volgende
Volgende

Dolemite Is My Name - Recensie