Mary Poppins Returns - Non-Spoiler Review

Mary-Poppins-Returns_Poster.jpg

Michael (Ben Wishaw) en Jane (Emily Mortimer) zijn nu allebei opgegroeid, met Michael, zijn drie kinderen en huishoudster Ellen (Julie Walters wonende in het ouderlijk huis te Cherry Tree Lane. Nadat Michael een zeer persoonlijk verlies lijdt, verschijnt de enigmatische nanny Mary Poppins (Emily Blunt) terug in het leven van de Banks familie.
Samen met de optimistische lantaren aansteker Jack (Lin Manuel Miranda), gebruikt ze haar unieke magische krachten om de familie vreugde en wonder te doen herontdekken. Mary Poppins doet de kinderen kennis maken met een nieuwe wereld vol met kleuren en eigenaardige personages zoals haar excentrieke nicht Topsy (Meryl Streep).

Voor vele mensen is Mary Poppins een groot deel van hun jeugd herinneringen geweest. De herinnering om als kind de verdwalen in de wonder die deze film bood, moet een fantastische ervaring zijn geweest. Ik heb de film echter nooit gezien in mijn jeugd en kreeg later nooit een kans. Ik zag de film dan ook pas de eerste keer enkele weken voordat ik haar vervolg in de bioscoop ging zien. Plotseling begreep ik waarom mensen zo lovend waren over deze klassieker. Ik had dan wel niet de inlevende wonder die je als kind zou ervaren. Maar de muziek blijft zo goed hangen in je hoofd, dat je bijna niets anders kunt dan direct verliefd worden op de film. Met deze iconische performances begreep ik ook direct hoe moeilijk het ging zijn om met een sequel het origineel te benaderen.

Onder leiding van regisseur Rob Marshall werd er dus gewerkt aan een Mary Poppins film voor een nieuwe generatie. Met musicals zoals Chicago, Nine en Into The Woods achter zijn naam lag de film allesinds in goede handen. Het script schreef hij samen met John Deluca, waarmee hij al samenwerkte voor vele van zijn vorige films, en David Magee die gekend is voor zijn bekroonde films Finding Neverland en The Life of Pi. Het talent achter de camera was dus zeker daar om deze sequel aan te pakken. Hetgene waar echter de meeste mensen naar uitkeken was om te zien wie er voor de camera te zien zou zijn.

Het is dan ook onmogelijk om de legendarische Julie Andrews te vervangen in de rol van Marry Poppins, aangezien ze zogezegd niet ouder kon zijn geworden en Andrews als Poppins dus uitgesloten was, maar in Emily Blunt hebben ze toch een goede vervanging gevonden. Hoewel Blunt vooral bekent is uit de verschillende actiefilms waar ze in meespeelde, en het voor mij moeilijk maakte om haar in de rol te zien in het begin, maar uiteindelijk wist ze mij toch te overtuigen. Ook een acteur als Dick Van Dyke is natuurlijk niet te vervangen. Met het personage van Lin Manuel Miranda wordt geprobeerd om wat van deze magie terug tot leven te wekken, met cockney accent en al.

Veel van de film doet dan ook denken aan haar voorganger maar dan in een nieuw jasje. Specifieke scenes worden bijna helemaal hermaakt maar toch mooi verwerkt in het nieuwe verhaal met catchy nieuwe liedjes. Het is geen remake maar tegelijkertijd is het ook geen sequel die een nieuwe twist aanbied. Mary Poppins Returns is een film die haar bekende magie wil introduceren aan een nieuwe generatie. Maar dit is dan ook hetgeen dat mij het meest stoorde. De films waren voor mij zo opvallend gelijkaardig dat het mij toch wat stoorde.

Toch stoort dit aspect niet zo erg als je zou denken. De film is bedoeld voor een nieuwe generatie om zich zelf in te kunnen verdiepen. Voor hen zal deze overeenkomst dan ook niets uitmaken. Ze zullen genieten van de magie en dat is het enige dat telt. Hoewel de liedjes nooit zo populair gaan worden als de originele, zullen ze hopelijk over enkele jaren ook over te horen zijn. De muziek is dan ook prachtig, behalve misschien dat ene rap nummer, net als het hele uitzicht van de film.

Ik had dus wel plezier bij het zien van Mary Poppins Returns maar toch hoop ik dat er na deze niet nog een film gaat komen. Met deze sequel verloor het al een beetje van haar magie, zoals sequels wel vaker het effect hebben. Het was plezant om bekende acteurs als Ben Wishaw en Julie Walterste zien, net als Colin Firth als een slechterik van alle rollen. De film bevat spanning en brengt tegelijkertijd een glimlach op je gezicht. Ideaal entertainment voor zowel jong als oud.

Vorige
Vorige

Aquaman - Non-Spoiler Review

Volgende
Volgende

Into the Spiderverse - Non-Spoiler Review