Mortal Engines - Non-Spoiler Review
Honderden jaren nadat civilisatie was vernietigd door een cataclysmische gebeurtenis, duikt een jonge, mysterieuze vrouw, Hester Shaw (Hera Hilmar) op als de enige die Londen, nu een reusachtige roofstad op wielen, kan tegenhouden om alles in haar weg te vernietigen. Wild, en gedreven door de herinnering aan haar moeder, bundelt Hester haar krachten met Tom Natsworthy (Robert Sheehan), een verschoppeling uit Londen, en Anna Fang (Jihae), een gevaarlijke banneling met een prijs op haar hoofd.
Mijn jeugd was gevuld met dwergen, elfen, en monsters. Vele uren werden gespendeerd aan het uitvechten van grootse gevechten in een tuin die op dat moment een slagveld was. Voor velen, en ik reken mijzelf daar bij, was dit te danken aan The Lord of The Rings. Peter Jackson was een god die niets fout kon doen. Met de jaren kwam het realisme maat Jackson bleef altijd een speciale plaats hebben voor mij. Hoewel The Hobbit niet zijn beste werk genoemd kan worden, bleef zijn hand toch enige autoriteit uitstralen. Projecten zoals King Kong of Tintin stonden dan ook hoog op mijn verlanglijst. Met het einde van de Tolkien periode waarschijnlijk achter zich ligt de focus op de nieuwe projecten. Mortal Engines werd mede geproduceerd en geadapteerd uit het originele boek door Jackson. Weet de hand van Peter Jackson nogmaals voor succes te zorgen?
De film wordt echter niet geregisseerd door Peter Jackson. Deze taak werd ondernomen door Christian Rivers die tot dan toe enkel de film Minutes Past Midnight op zijn palmares had staan. Rivers komt echter niet uit het niets. Hij werkte al vele jaren samen met Jackson aan de visuele effecten voor diens films. Zo werkte hij onder andere aan de Lord of the Rings trilogie, King Kong en The Hobbit trilogie. Met de ondersteuning van Jackson vatte Rivers dan ook dit project aan. Mortal Engines wordt dan ook geschreven, of beter geadapteerd uit het originele boek van Philip Reeve, door het team achter The Lord of the Rings, Fran Walsh, Philippa Boyens en Peter Jackson.
De visuele stijl die door dit team geïntroduceerd werd in The Hobbit, wordt hier duidelijk voortgezet. Mortal Engines bevat een overvloed aan CGI en visuele effecten. Net als in de vorige projecten zijn deze effecten goed iutgevoerd en fantastisch mooi maar het bevat toch altijd een onechte glans. Het is ook niet te zien in andere effect-zware films maar is typisch voor dit team. Maar het visuele is lang niet zo'n groot probleem in deze film. De rest van de film echter wel. Het grote probleem van de film is dat het meeste dat er gebeurt mij compleet koud liet. Ik was heel erg geïnteresseerd en gefascineerd in de wereld en geschiedenis die hier gepresenteerd werd. Het verhaal van de film zelf kon mij nooit vast krijgen. Het bevatte te veel informatie om je in de film te kunnen inleven. Er wordt constant met termen gestrooid die de kijker niets zeggen. Door deze hele stroom aan informatie en wereldbouw, krijgen we te weinig tijd om de personages zelf te ontdekken. Zoals het verhaal hier gepresenteerd wordt is het beter om meerdere films of een serie erover te maken. De opbouw werkt misschien perfect in een boek, maar in een toch wel beperkt medium als de bioscoopfilm is dit niet mogelijk. Soms is te veel gewoon te veel.
Het verhaal dat gepresenteerd wordt in Mortal Engines is heel erg een Young Adult verhaal, met een vrij angsty en afstandelijk hoofdpersonage in Hester Shaw. Ze weet de kijker nooit mee te krijgen in haar verhaal. Actrice Hera Hilmar wist het niet helemaal goed te brengen maar het personage is dan ook niet heel goed geschreven. Slechts twee personages hebben mij doorheen de film kunnen charmeren, enerzijds Tom Natsworthy, vertolkt door Robert Sheehan, en Anna Fang, gespeeld door Jihae. Zij wisten om het nodige leven in de brouwerij te brengen. De antagonisten in de film hebben verschillende impacten. Hugo Weaving als Thaddeus Valentine speelt een degelijke slechterik, zoals hij altijd wel goed doet, maar zeker niet zo memorabel zoals enkele van zijn iconische rollen. Stephen Lang als Shrike doet dan weer fantastisch werk en brengt enige emotionaliteit tot de film. Verder bevat de film voornamelijk vergeetelijke personages die soms zelfs bijna geen plaats in de film blijken te hebben.
Hoge verwachting is dan ook altijd een boosdoener bij het kijken van een film. Ik verwachtte dan ook veel van deze nieuwe samenwerking met één van mijn favoriete regisseurs. Uiteindelijk deed de film mij weinig, buiten het opstellen van een zeer interessante wereld. De lijn van The Hobbit wordt grotendeels voortgezet: Visueel spektakel in een overvolle maar uiteindelijk fletse film. Natuurlijk heeft ook elke film zijn doel. Het is een echte Young Adult film zoals bijvoorbeeld The Maze Runner, die dan ook wel door dat doelpubliek gesmaakt zal worden. Mij viel het alleszins tegen. Ik wacht ondertussen op een iets duistere film over de interessante geschiedenis van deze wereld.