The Sisters Brothers - Non-Spoiler Review
In het Oregon van de jaren 1850, wordt een goudzoeker (Riz Ahmed) achter na gezeten door het beruchte huurlingen duo, The Sisters Brothers. De jongere van de twee, de zwaar drinkende Charlie (Joaquin Pheonix), neemt de leiding van zijn broer Eli (John C. Reilly) in hun tocht doorheen Oregon naar het land van de Gold Rush in California. 
Tot en met 2017 was Joaquin Phoenix voor mij zo goed als van het toneel verdwenen. Geen film kwam in mij op waarin ik hem nog gezien had. Maar vanaf de release van You Were Never Really Here begon hij terug meer en meer te verschijnen in projecten waar je werkelijk enthousiast over kon worden. Een renaissance van zijn carrière als het ware. Een van deze film is dan ook The Sisters Brothers, waarin hij de hoofdrol speelt naast John C. Reilly. Ook voor deze laatste lijkt de film wat uit zijn comfortzone, naast zijn gebruikelijke komische films. De trailer gaf op het eerste zicht ook een zeer grappige indruk. Het leek niet op een parodie maar tenminste wel op een film met een grote portie humor. De aanwezigheid van Reilly leek hierop te wijzen en zo ben ik dan ook naar de film gegaan. Maar was The Sisters Brothers ook de film die ik ervan verwacht had?De regisseur van de film is Jacques Audiard, die met deze film zijn eerste Engelstalige Hollywoodfilm maakt na een succesvolle carrière in Frankrijk. De film werd dan ook mee geproduceerd door enkele Franse studio's. Hij schreef het screenplay samen met Thomas Bidegain waarmee hij al meerdere malen samenwerkte zoals bijvoorbeeld voor de film De rouille et d'os met Matthias Schoenaerts. Het screenplay is gebaseerd op een boek van Patrick DeWitt, een Canadees schrijver, die eerder al één van zijn eigen screenplays Terri verfilmd zag met ook John C. Reilly in de hoofdrol. Hoewel Terri ook heel wat komedie bevatte, is Audiard vooral gekend omwille van zijn meer dramatische films. Maar toch ben ik blond naar deze film gegaan, met enkel die ene trailer als houvast.
The Sisters Brothers is dan uiteindelijk ook heel anders dan verwacht. Hoewel de film inderdaad wat humor bevat, zijn veel van de grappen al getoond in de trailer. En zelfs als ze voor de eerste keer opduiken, lijken ze ongepast. De film heeft een zeer dramatische sfeer en kan op momenten vrij duister worden. Dit is compleet het tegenovergestelde van wat ik verwacht had om te zien. Ik voelde mij dan ook een beetje verloren tijdens kijken. Er is natuurlijk de shock van het onverwachte maar anderzijds vergeet je op momenten ook waar het verhaal naartoe wil. Op het einde van de film zag ik echter het verhaal in zijn geheel en kon ik het appreciëren. Het verhaal gaat dan ook niet per se om de missie die deze twee broers moeten uitvoeren. Het hart van de film is de liefde tussen deze twee broers die op momenten niet meer verschillend van elkaar kunnen zijn. Deze boodschap van familie en liefde is wat The Sisters Brothers een meerwaarde geeft.Joaquin Phoenix kan in deze film weer zijn type rol spelen. Als Charlie Sisters is hij ruw en hij kan helemaal gek gaan. Het is een personage dat hij heel goed doet, de oncontroleerbare, koppige persoon, en dat toont hij hier nog maar eens. Maar telkens weet hij ook de maar gevoelige kant boven te halen. Het is een fantastisch complexe rol. Hij staat tegenover het personage van John C. Reilly als Eli Sisters, die meer beheerst is en een ander leven wil. Zijn rol is dramatischer als ik van zijn vorige film gewoon ben maar zijn performance is ijzersterk. Hij weet de emotionele lijn doorheen de film te dragen. Deze twee acteurs weten perfect met elkaar te spelen en houden de film recht. Jake Gyllenhaal als John Morris is vooral heel beheerst. Hoewel zijn acteerprestatie helemaal niet slecht is, voelt zijn verhaallijn heel erg als bijzaak aan. Hetzelfde is te zeggen over Hermann Warm, gespeeld door Riz Ahmed. Het voelt als een bijzaak aan doorheen de film maar de performances van beide acteurs zorgt ervoor dat je naar het einde van de film toch gaat geven om deze personen. Ook op vlak van representatie scoort de film redelijk met prominente rollen voor Riz Ahmed en Rebecca Root, al zijn er zeker nog verbeteringen nodig.
The Sisters Brothers is zeker niet perfect. De toon is niet heel stabiel doorheen de film en ook de prioriteiten van het verhaal liggen vaak niet heel duidelijk. Maar toch voel ik mij verleid om een tweede keer te gaan kijken. De scenes zijn beeldschoon gefilmd en de sfeer van The West is zo goed voelbaar. De muziek werd gecomponeerd door een van de besten, Alexandre Desplat en zorgt voor een heel melancholische en dramatische sfeer. Ik had plezier om deze film gewoon te ervaren. Waarschijnlijk zal The Sisters Brothers voor veel mensen wat onder de radar vliegen. Zeker als het moet opgaan tegen franchises. Ik raad The Sisters Brothers dan ook ten sterkste aan. Met de juiste verwachting is het een film om van te smullen.