Late Shift - Non-Spoiler Review

Matt (Joe Sowerbutts), een slimme student, moet zijn onschuldigheid bewijzen nadat hij gedwongen wordt om deel uit te maken van een overval op een London's veilingshuis. De consequenties nemen hem op een tocht doorheen London om te ontsnappen aan het web waarin hij zichzelf gevangen vindt, de waarheid te achterhalen en zijn wraak te nemen. Hoe zal het publiek beslissen te handelen wanneer alles tegen hem keert?  Film heeft het voorbije decennium al veel technologische ontwikkelingen meegemaakt. Van de opgang van 3D, hoge framerates, 4D ervaringen tot het onafwendbare gebruik van virtual reality, er is wel altijd een nieuwigheid in de filmindustrie. Een heel nieuw concept komt echter van de Zwitserse regisseur Tobias Weber. Hij ontwikkelde een concept waarbij kijkers in de bioscoop op verschillende punten in de film beslissingen van het hoofdpersonage moeten maken en zo de film kunnen sturen. Het is zeer gelijkaardig aan games die tegenwoordig uitkomen zoals Detroit: Become Human. Hij maakt gebruik van een lokaal netwerk dat opgesteld wordt in de bioscoop én een app die online te downloaden was.  Zonder enige internetverbinding konden zo de keuzes gemaakt worden via een eenvoudig systeem op de app. Samen met Michael Robert Johnson, bekend als schrijver van Sherlock Holmes en Pompeii, schreef hij het verhaal van de film. Met maar een budget van één miljoen begon hij aan de film in London, die uitkwam in 2016. Tijdens een eenmalige vertoning in Cinema ZED te Leuven heb ik te kans gekregen om deze nieuwe technologie te ervaren.Door de manier waarop de film in elkaar zit, is het heel moeilijk om het complete verhaal te kunnen beoordelen. De structuur van het verhaal zit echter fantastisch ineen. Dit moest ook wel om een dergelijke film te kunnen maken. Het verhaal vloeit heel natuurlijk en je hebt echt het gevoel dat de keuzes die je maakt een verschil maken. Je voelt je dan ook heel erg geïnvesteerd in de film omdat jijzelf er een groot deel van uit maakt. Jij bent Matt. Dit gekoppeld aan de constante focus voor de volgende keuze, maakt dat de film nooit stilvalt. Late Shift heeft in totaal ook zeven eindes, waarvan één happy ending, waardoor de lengte kan variëren tussen een uur en een kwartier of een uur en drie kwartier. Ik heb dus maar één van deze eindes kunnen zien en het was jammer genoeg het einde waardoor de film maar een uur en een kwartier duurde. Maar zelfs zonder al dit, weet Late Shift nog altijd een stevig verhaal te brengen. Er zit echte spanning in het verhaal en de hele onderwereld is goed uitgedacht. Soms zijn de dialogen wel een beetje stroef maar deze zijn duidelijk in de minderheid. De muziek van Cyril Boehler draagt ook bij aan dit gevoel door zijn opbouwende en gespannen tonen.Omdat het hier gaat om een onafhankelijke film met een beperkt budget, zijn er geen bekende acteurs aan verbonden. Er zijn vooral minder bekende acteurs gecast en dit zorgt dat de acteerprestaties soms iets minder goed zijn. Maar er worden ook heel goede performances geleverd. Joe Sowerbutts als Matt speelt zijn rol perfect. Hij is zeer geschikt voor de slimme maar compleet verwarde Matt met zijn wat onhandige manieren. Hij staat daardoor heel dicht tegen het publiek waardoor het gemakkelijker is om met hem mee te voelen doorheen het avontuur. Maar uiteindelijk straalt hij toch een kracht uit naar het einde van de film. Dit toont de kracht van zijn performance om de transformatie zo vloeiend mogelijk te maken. Hierin helpt ook de acteerprestatie van zijn tegenspeelster voor een groot deel van de film, namelijk Haruka Abe als May-Ling. Deze twee houden elkaar goed in evenwicht, hebben goede chemie met elkaar en verbeteren daardoor ook hun performance en de film in het algemeen. Alles lijkt zo natuurlijk en geloofwaardig. Dialogen voelen niet geforceerd aan zoals het is bij enkele randpersonages. Naast de twee hoofdpersonages staat enkel Richard Durden ertussen uit met zijn beheerste performance. Voor de rest kan het nogal stroef gaan en klinken bij wat randacteurs doorheen de film. Maar door de focus op het hoofdpersonage en de keuzes, kunnen deze al eens onopgemerkt blijven.Het kijken van Late Shift was een hele ervaring. Het is altijd spannend om zo'n nieuw concept te beleven voor de eerste keer. Denk maar aan de eerste keer dat je een film in 3D zag in de bioscoop. Natuurlijk zijn er altijd zorgen over de kwaliteit van een experiment als dit. Ik was bijvoorbeeld bezorgt over de overgang tussen de verschillende scenes bij de keuzes en de integratie van de wachttijd. Maar het waren de meest vloeiende overgangen die ik maar kon bedenken. De film is misschien niet de beste die er ooit gemaakt is, hoewel het bij de betere heist-films van de afgelopen jaren behoort, maar door de kwaliteit van het concept en de uitvoering stijgt het kijkplezier enorm. Is dit nu de toekomst van films? Waarschijnlijk niet. Regisseurs willen graag de kijker een exact verhaal voorschotelen, daarom dat het gebruik van VR nog niet helemaal is doorgedrongen in Hollywood. Maar in de volgende jaren gaat er toch meer mee geëxperimenteerd worden. Het concept is gekocht door Warner Bros en samen met deze studio werkt Tobias Weber al aan zijn volgend project, een geanimeerde kinderfilm. Als je ooit eens de kans krijgt om deze film te ervaren zoals ik, het is al vast een enorme aanrader.