The Cloverfield Paradox - Spoiler Review
Een groep van wetenschappelijke onderzoekers op een ruimtestation proberen een nieuwe energiebron, de "God Particle", te hanteren, enkel om iets verschrikkelijks te ontketenen. Julius Onah (The Girl is in Trouble) regisseerde deze sci-fi thriller met acteurs Gugu Mbatha-Raw, David Oyelowo, Daniel Brühl, Elizabeth Debicki, Chris O'Dowd en Zhang Ziyi.
De release van Cloverfield in 2008 was de start van één van de meest bizarre franchises die momenteel actief zijn. De eerste film had zo'n onverwacht maar briljant succes met haar first-person narratief dat gebruik maakte van verschillende camera beelden doorheen de stad. De film leek echter een standalone te zijn totdat in 2016 een zogenaamd vervolg, 10 Cloverfield Lane, uit het niets uitkwam. Het verhaal was compleet anders en naast de referentie in de titel en het spectaculaire einde, leek er op het eerste zicht gaan verband te zijn met het meesterwerk uit 2008. Hiermee was het startschot gegeven voor een Cloverfield franchise waar weinig over geweten was. Bijna niemand weet wat er gaande is achter de schermen met de productie van eventuele andere films. Maar het begon te gonzen dat er een nieuwe film uit zou komen maar niemand wist zeker te zeggen waar en wanneer. Tot plotseling tijdens de Superbowl van 2018 werd bekend gemaakt dat de film per direct online op Netflix stond. Het moet gezegd worden dat deze promotie techniek geniaal zijn werk doet. De reactie was minder snel bij 10 Cloverfield Lane omdat niemand het zag aankomen en omdat niet iedereen wist dat het om een Cloverfield film ging. Maar na deze film werd het hun handelsmerk en dat is duidelijk te zien bij deze film want de response direct na de bekendmaking was enorm.Een interessant gegeven aan deze film is dat, naast enkele scenes voor en tijdens de missie op aarde, speelt de film zich helemaal af op één plaats, het ruimtestation. Hoewel het niet per se klein is, geven de smalle gangen en metalen omgeving een zeer claustrofobisch gevoel dat sterk doet denken aan een film zoals Alien of haar uitbreidingsmateriaal. Het concept van de claustrofobische ruimte-thriller is dus niet maar het is hier wel degelijk uitgevoerd. Als je geen weet hebt van wat er ook gebeurt is in het Cloverfield universum, staat deze film perfect op zich. Het heeft een goede setup met een attractieve groep dat een fantastische omslag kent en overgaat naar een spannende thriller met mooie actie-scenes.
Het is echter in de connectie met Cloverfield dat de film sterke problemen begint te vertonen. De film schijnt zich af te spelen voor Cloverfield maar toch bevat het hedendaagse en zelfs meer geavanceerde technologie dan we te zien kregen in de 2008 film zoals smartphones of zelfs het ruimtestation. Continuïteit hadden ze hier duidelijk niet in gedachten. In de promotie was ook te horen dat de film de vraag zou beantwoorden waarom de aliens naar de aarde kwamen. Hiervan heb ik niets gezien. In tegenstelling, ik heb zelfs méér vragen na het zien van deze film. Hoe kan het dat de verdwijning van een verschrikkelijk belangrijk ruimtestation of zelfs de brandstofcrisis nooit vermeld wordt in Cloverfield, ook al blijkt het een groot deel van de wereld te zijn? Met de landing van de ontsnappingsmodule aan het einde van de film, lijkt men te willen verwijzen naar eenzelfde fenomeen, de val van iets uit de hemel in een bepaalde scene, in de eerste film dat iets te maken zou hebben gehad met de komst van de aliens. Maar het voelt als een geforceerde connectie. Zelfs detail zoals een monster dat opeens groter is dan de wolken terwijl het in de eerste nauwelijks groter was dan een wolkenkrabber, zijn soms storend. Het voelt aan als luiheid om de film niet fatsoenlijk te laten integreren in het Cloverfield universum. Zijn beide een parralal universum of enkel de realiteit waar ze naartoe gestuurd werden? Dergelijke continue vragen maken de film zeer verwarrend en brengt de kwaliteit sterk omlaag.Het grote positieve punt van de film is de sterrencast. Hoewel het script niet ideaal is en niemand er een Oscar mee zal winnen, waren de performences een pluspunt van de film. Voor mij was het een aangename kennismaking met Gugu Mbatha-Raw die de grootste rol voor zich kreeg en dit tot een geslaagd einde brengt. Ze brengt een zeer diepe en emotionele performance met tegelijk een bepaalde hardheid in haar personage. David Oyelowo krijgt, naast enkele scenes waarin hij duidelijk schijnt, weinig om handen. Veel wordt er net van hem verwacht. Hetzelfde kan gezegd worden over Daniel Brühl, Chris O'Dowd en Aksel Hennie. Daniel Brühl geeft bijvoorbeeld nooit een slecht performance in een film en dat zien we hier ook met een degelijke rol maar meer dan degelijk is het ook niet. Elizabeth Debicki daarentegen krijgt veel te doen en ze doet het uitstekend. De intensiteit die ze op het einde geeft, is helemaal anders dan het personage dat ze in het begin van de film vertolkt. Uiteindelijk is ze een heel geloofwaardige slechterik. Zhang Ziyi had daarentegen de mindere rol in de film en ze kon mij nooit overtuigen van haar plaats in het verhaal, voornamelijk aan de zijde van Daniel Brühl. Hetzelfde kan gezegd worden over de verhaallijn van Roger Davies dat meer was dan het moest zijn.