Insidious: The Last Key - Spoiler Review
Adam Robitel regisseert de vierde intrede in de Insidious franchise met Chapter 3 regisseur Leigh Wannell als schrijver en volgt parapsychologe Elise Ranier wanneer ze een haunting in haar ouderlijk huis onderzoekt en haar tocht dieper in "The Further" verderzet.
In 2010 kwam het duo van James Wan en Leigh Wannell, het breinen achter Saw, met hun horror film Insidious dat het genre nieuw leven inblies met zijn typische stijl. Deze eerste Insidious film is nog altijd één van de beste horror films ooit gemaakt. Hiermee toonde Wan aan dat Saw geen ongeluk was. Dit kunstje deed hij enkele jaren later nog eens over met The Conjuring dat net als Insidious een maatstaf werd voor het huidige horror genre. Het vervolg op Insidious, dat in hetzelfde jaar als The Conjuring uitkwam verbaasde iedereen door dezelfde lijn door te trekken en ons een fantastisch verhaal te geven. Deze twee film introduceerden ons aan een fantastische groep van personages met de Lambert familie én Elise en haar sidekicks. Nadat het verhaal van de Lambert familie was afgelopen met Insidious Chapter 2, leek de franchise verder te gaan met Elise. Maar in de plaats gaven ze ons prequel films met Elise in de hoofdrol en het vertrek van James Wan. Chapter 3 werd overgenomen door Leigh Wannell maar met James Wan was een deel van de magie verdwenen. De film voelde meer aan als een tiener thriller dan het horror meesterwerk dat we gewoon waren geworden. Met de aankondiging van een vierde installatie dat Chapter 3 zou verbinden met de eerste Insidious én een andere regisseur, was er hoop op een terugkeer naar de Insidious van weleer.In deze vierde en waarschijnlijk laatste film in de Insidious franchise, zien we Elise terugkeren naar het huis waar ze opgroeide om het op te nemen tegen een entiteit uit haar verleden. Lin Shaye als Elise is zoals altijd één van de hoogtepunten uit de twee prequel films. Ze wordt enkel tegengehouden door het script dat soms zwaar tekortschoot op het vlak van dialoog en slechte oneliners. Het toont dan ook hoe goed dat ze wel niet is om toch nog een redelijke prestatie te leveren. Het is ook fantastisch om te zien dat deze horror franchise, vooral sinds Chapter 3, compleet gedragen wordt door een vrouw van in de zeventig. Dit is ook de eerste film waarin zij effectief het hoofdpersonage van de film is. Doorheen al dit wordt ze bijgestaan door haar twee eeuwige sidekicks, Specs en Tucker, gespeeld door Leigh Wannell en Angus Sampson, die weeral een grote rol voor zich krijgen. De personages zijn fantastisch in het verhaal en de acteerprestaties zijn degelijk maar weeral is het script de boosdoener. De humor die deze twee typeert doorheen de film werkt soms maar vaak valt deze humor compleet plat. De grappen zijn hier soms echt huiveringwekkend slecht. Hoewel ik Specs en Tucker nog aanvaardbaar vond in de twee eerste films, zijn ze nu komische karikaturen van zichzelf geworden. Naast deze "hoofdpersonages" doen de andere acteurs een fantastische job. Cailtlin Gerard en Spencer Locke brachten een degelijke performance die al beter was dan alles dat we in Chapter 3 hebben gezien.
De Insidious films hebben altijd gehandeld rond serieuze, volwassen thema's en dat is hier ook weer het geval. De trauma's uit Elise's jeugd en de herrieneringen die haar tot dit moment blijven achtervolgen, zorgen voor een goede verankering. Om het horror-genre te laten leven in de film, wordt er wel gebruikt gemaakt van de aloude jump-scares. In de meeste films tegenwoordig worden deze te veel gebruikt en meestal zonder pay-off. Hoewel ze hier ook veelvuldig gebruikt worden, hebben ze meestal wel iets te tonen. Er is altijd iets achter de scare, in plaats van bijvoorbeeld een dier dat plotseling voorbijloopt. In het uiteindelijke monster en de andere die we doorheen de Further zien, was ik wel teleurgesteld. Hij zag er meer uit als een lid van de metalgroep Lordi, dan echt iets om schrik van te hebben. Het was een teleurstelling, zeker in vergelijking met de Lipstick-Face Demon uit de eerste twee Insidious films die deze films des te enger maakte.Het is jammer wat er over de jaren met Insidious is gebeurd. De eerste twee zijn voor mij enkele ven de beste horrorfilms ooit gemaakt, waarna de derde een grote teleurstelling was die niet helemaal kan verholpen worden door deze vierde installatie. Het gemis van James Wan is heel duidelijk in vele van de vervolgfilms van de franchises die hij heeft gecreëerd zoals Saw en nu Insidious. Geen enkele van deze films heeft ooit het niveau gehaald waarmee Wan de film series begon. Ik vindt nog altijd dat ze hadden moeten doorgaan met de cliffhanger op het einde van Insidious Chapter 2 waarin we ghost-Elise hauntings zien onderzoeken. Uiteindelijk is The Last Key een hele verbetering op de voorbije Insidious film maar haalt het niet het niveau van weleer. Maar de film is perfect entertainend voor iemand die eens goed wil schrikken.