Mars (S1) - Recensie
Het jaar is 2033 en onze eerste bemande missie naar Mars staat op het punt realiteit te worden. Terwijl een klok de laatste 90 seconden aftelt tot landing, doorstaat een expert team van astronauten de laatste spannende momenten alvorens neer te komen op de rode planeet. Zelfs met de beste training en middelen aanwezig moet de crew van de Daedalus zich tot het uiterste van de menselijke capaciteiten duwen om succesvol de eerste duurzame kolonie op Mars te stichten. Gesitueerd beide in het heden en de toekomst, mengt de miniserie elementen van scripted feature film en documentaire waarbij de beste hoofden in moderne wetenschap en innovatie hun licht laten schijnen hoe onderzoek en ontwikkeling de technologie aan het creëren is, dat ons in staat zou stellen om een eerste keer naar Mars te gaan.
Origineel kwam deze serie uitgebracht in het najaar van 2016 door National Geographic maar is nooit tot bij mij geraakt. Ik ben altijd al een fan van science fiction en de ruimte geweest. De oneindige grootte en de vele mysteries die het heelal bevat, hebben mij altijd aangetrokken. Met geweldige series zoals The Expanse of ... tonen dat er nog genoeg verhalen te vertellen zijn. Hoe dan ook was ik nogal sceptisch over een deels fictieve reeks uitgebracht door National Geographic. Maar in het najaar van 2017 werd de serie beschikbaar gemaakt op Netflix en ben ik uiteindelijk op aanraden beginnen kijken. De serie bestond voor mij voornamelijk uit onbekende acteurs met de uitzondering van Alberto Ammann die internationale bekendheid kreeg met zijn rol in de serie Narcos als Pacho Herrera, één van de leiders van het Cali Cartel. Van hieruit bleek de serie één grote verassing.In het verleden hebben fictieve series uitgebracht door National Geographic of History weinig succes opgeleverd behalve in het geval van Vikings. Ze probeerden altijd om de fictieve serie tegelijkertijd wetenschappelijk leerzaam te maken maar dit gaat meestal ten koste van de kwaliteit van de serie. Vikings daarentegen is de enige serie waar dit blijkt te zijn gelukt. In Mars wordt een concept gebruikt dat ik nog nooit heb gezien, wat jammer is want het werk fantastisch voor het verhaal. Hierdoor kan het fictieve gedeelte zich compleet focussen op het verhaal dat het wil vertellen terwijl enkele belangrijke wetenschappelijke gegevens en details in het documentaire gedeelte kunnen uitgelegd worden. Maar ik denk ook dat dit concept niet zou werken bij een historische serie. Door geweldige editing en inclusie van gerespecteerde en bekende personen in het wetenschappelijk veld zoals Elon Musk en Neil Degrasse Tyson voelt het als een organisch deel van het verhaal.
Net zoals The Martian ligt er een grote focus op het survival aspect op deze verre planeet. In plaats van vooral te focussen op de voedingsproblemen en de weersomstandigheden, krijg je hier een opeenvolging van problemen van het begin tot het einde. Hoewel de hele serie geen worst-case-scenario is, worden wel veel van de mogelijke problemen aangekaart. Door de langere looptijd van de serie, in plaats van een film zoals The Martian, kunnen deze goed geïntegreerd en, door de interviews, ook uitgelegd worden. Door deze harde omstandigheden ontstaat er een grote band met de groep van astronauten op Mars in vergelijking met de verhaallijn die zich tegelijkertijd afspeelt op aarde. Deze corporatieve delen van de serie kunnen lang aanvoelen waarbij je begint te verlangen, om de personages op Mars terug te zien. Dit werkt goed want als de groep wordt overspoeld door nieuwe kolonisten nadat de settlement geplaatst is, leef je echt mee met hun frustraties. Een goed narratief van fictieve en echte interviews verweeft met een continue spanning, maakt dat het dan ook vlot vooruit gaat.
Al dit kan natuurlijk niet zonder goede acteerprestaties zeker met een beperkte cast in vooral kleine of verlaten ruimtes. De mooie cinematografie en effecten helpen bij de sfeer en geloofwaardigheid van de serie maar uiteindelijk ligt alles op de personages. Hoewel alle acteurs fantastische prestaties neerzetten, is het vooral samen dat ze schijnen en sprong er niemand echt uit. De onderlinge interacties, of ze overeenkomen of niet, heft hier de prestaties naar een hoger niveau. De verbondenheid die je hierdoor voelt met de centrale groep, wordt versterkt door fantastische acteerprestaties van personages die het belang van deze groep gaan in vraag stellen zoals Leslie Richardson (Cosima Shaw) en haar man Paul (John Light). Vooral deze laatste bracht nog meer spanning door zijn mentale breakdown en daaropvolgende zelfdoding.
Deze serie is zeker een grote aanrader, zeker voor personen die een grote fan waren van The Martian. Deze film gaf een goede introductie tot de inzet om naar Mars te geraken en daar een kolonie te stichten maar hier krijg je veel meer te leren terwijl het entertainment gehalte hoog blijft. De serie houdt het dan ook niet op één seizoen en gaat zelfs verder dan de bekende moeilijkheden die een dergelijke missie zou bevatten. Na het vinden van buitenaards leven op het einde van het seizoen, weten we niet welke kant men gaat uitgaan: deze van buitenaards leven met gelijkaardig DNA of niet. Dit element gaat het tweede seizoen zeer interessant maken op wetenschappelijk en op fictief vlak. Nu is het enkel hopen dat de serie de kwaliteit op beide vlakken hoog kan houden.
★★★★
Mars is nu te zien op Netflix
