Battle Of The Sexes - Spoiler Review
In de nasleep van de seksuele revolutie en de opkomst van de Women's Movement, werd de 1973 tennismatch tussen de vrouwen nummer één van de wereld Billie Jean King (Emma Stone) en ex mannen kampioen en serial oplichter Bobby Riggs (Steve Carell) gepromoot als de Battle of the Sexes en werd één van de meest bekeken sportevenementen aller tijden, met 90 miljoen kijkers rond de wereld. Als de rivaliteit tussen King en Riggs op gang komt, waren beide off-court aan het worstelen met meer complexe en persoonlijke gevechten. De immens private King was niet alleen aan het vechten voor gelijkheid maar worstelde ook om tot aanvaarding te komen van haar eigen seksualiteit als haar vriendschap met Marilyn Barnett (Andrea Riseborough) ontwikkeld. En Riggs, één van de eerste self-made media celebrities, worstelde met zijn gokverslaving ten koste van zijn familie en vrouw Priscilla (Elisabeth Shue). Samen serveerden Billie en Bobby een cultureel spektakel dat veel verder resoneerde dan het tennis court, aanzettend tot discussies in slaapkamers en vergaderzalen die tot vandaag blijven nazinderen. Jaren geleden waren Emma Stone en Steve Carell vooral bekend voor komedische of superhelden rollen. Emma Stone kreeg bekendheid door haar rollen in Zombieland, Easy A en de vooral Amazing Spiderman films waarin ze vooral steunde op haar komisch talent. Sinds enkele jaren is ze hiervan aan het weggaan met rol in La La Land. Met deze rol zet ze in een nieuwe stap richting Oscargebied en begint haar naam als dramatische actrice te groeien. Hetzlfde zien we al jaren met Steve Carell gebeuren. Hij kreeg bekendheid door komedische rollen in de serie The Office of in Anchorman. Hierdoor kreeg hij het label van komedische acteur opgeplakt en werkte hij jaren in deze rollen. Maar met films zoals Foxcatcher en The Big Short toonde hij dat hij veel meer was dan enkel de grapjas. Beide acteurs gaan met Battle of the Sexes verder op hun pad naar betere, dramatische en Oscar waardige acteerprestaties.
De film is vooral gecentreerd rond de boodschap die het evenement en de film naar voren willen brengen. Het verhaal en de acteerprestaties zijn dan ook het kloppend hart. Battle of the Sexes is dan ook niet het meest visuele of structurele meesterwerk. Hoewel de tijdsperiode goed gerecreëerd is, is de film niet per se mooi te noemen. De film komt ook vrij traag op gang en blijft traag vooruit gaan. De aanloop naar het eigenlijke tennis evenement is zeer lang. De film kan ook zeer plots van sfeer wisselen. De scenes tussen Billie Jean en Marilyn voelen soms niet thuis in de film qua sfeer. Ze voelen zeer cliché aan met slowmotion als ze elkaar aankijken of soms een te lange focus op de relatie. Hoewel het relationele aspect natuurlijk nodig is voor de film hadden deze scenes beter overeen moeten komen met de toon van de film zoals de meeste scenes van Riggs dat wel deden. Naar het einde is dit wel beter maar in de eerste helft weet de film niet of het nu een romantische film of een activistische sportfilm.Battle of the Sexes is dan ook vooral belangrijk omwille van de boodschap op het vlak van gelijkheid en van seksualiteit. Dat betekend niet dat de film direct Oscarwaardig is. Films rond deze boodschap mogen ook niet perfecte films hebben zoals deze er ook één is maar dat is ok. Zoals er slechte en goede films bestaan rond elk thema, kan dat hier ook het geval zijn. Het punt is dan ook de boodschap en de algemene kwaliteit kan dan soms wel eens bijkomstig zijn.
Ik was dan ook blij dat de boodschap goed is weergegeven. In de trailers leek Riggs de antagonist van de film te zijn en ronduit een slecht en seksistisch mens. Maar dat is hij niet helemaal. Natuurlijk zit hij in de algemene denkstroom van de tijdsperiode maar hij is niet per se seksistisch. Alles wat hij zegt en doet is puur om het evenement te promoten en geld te verdienen. Maar dit maakt hem niet de antagonist want we zien veel van zijn leven en krijgen na een tijd zelfs medelijden. De echte antagonist is het tennis establishment dat Billie Jean constant tegenwerkt. Voor Riggs was het dan ook nooit persoonlijk en dat zie je ook goed aan het einde van de film als hij zijn verlies hoffelijk opneemt. Maar Billie Jean was ook niet het perfecte personage. Je ziet duidelijk dat alles rond haar duidelijk effect heeft. De voorbeeld positie die ze moet innemen, de vragen rond haar seksualiteit en de media spelletjes van Riggs leggen constant een gigantische druk op haar. Ze wordt hier zeer menselijk afgebeeld, niet als één of andere superheld maar als mens. Hoewel de vragen rond haar seksualiteit goed zijn behandeld doorheen de film, wil ik zeker de afbeelding van haar toenmalige man aanhalen. Het kan makkelijk zijn om hem kwaad of jaloers af te beelden en hem tegen Billie Jean in te laten gaan maar dat doen ze niet. Hij blijft haar steunen en houd elke jaloezie of vooroordelen tot zich omdat hij nog altijd van haar houdt. In de film is dit zo'n opluchting in vergelijking met vele van de andere personages die juist tegen haar ingaan.De afbeelding end e vertolking van de personages zijn zeker het hoogtepunt van de film. Hoewel zeker Emma Stone en Steve Carell heel wat award nominaties mogen verwachten, is de film algemeen te zwak om dezelfde erkenning te kunnen ontvangen. Maar dat houdt zeker niet tegen dat Battle of the Sexes een zeer belangrijke films is en zou moeten gezien zijn door heel wat mensen op deze planeet.