Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings (2021) - Recensie
Na de release van Black Widow is de Marvel-trein eindelijk terug vertrokken, waardoor het nu al tijd is voor misschien wel een van de films waar we het meeste naar hebben uitgekeken dit jaar. Met Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings introduceert Marvel Studios een iets minder bekend stripboekpersonage in haar filmuniversum om eindelijk te beginnen aan wat meer diversiteit haar wereld in te brengen. De film zou dan ook een ode aan de Chinese wereld moeten vormen, met natuurlijk voor en achter de schermen een grote Aziatische aanwezigheid. Regisseur en schrijver Destin Daniel Cretton, bekend van een film als Just Mercy, schreef het script samen met Dave Callaham en Andrew Lanham, en moest voor een frisse wind zorgen in de MCU. De film draait rond Shang-Chi, een meester van de ontwapenende, op-wapens-gebaseerde Kung Fu, die wordt gedwongen zijn verleden onder ogen te zien nadat hij in de organisatie van de Tien Ringen is getrokken. Met Kim’s Convenience-acteur Simu Liu vonden ze de perfecte Shang-Chi, en in de cast wordt hij omringd door sterren als Awkwafina, Tony Chiu-Wai Leung, Meng'er Zhang, Fala Chen, en Michelle Yeoh.
Met Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings maakt Marvel Studios van een van haar minder bekende stripboekpersonages weeral een geweldige film. Het eerste dat een glimlach op je gezicht brengt, is de briljante en moedige keuze om de film tweetalig te maken. In Amerika zijn ze al geen grote fans van ondertitels, dus het was heel verfrissend om toch bijna te helft van de film effectief in Chinees te horen. Anderzijds heeft regisseur Destin Daniel Cretton er voor gezorgd dat Shang-Chi prachtig is om naar te kijken, met een kleurrijke, vloeiende cinematografie en sierlijk gechoreografeerde vechtscenes die inspiratie nemen uit de Hong Kong cinema en de Chinese Kung Fu films. Joel P West, de componist van de filmmuziek, mag dan wel niet van Aziatische origine zijn, maar zijn goede relatie met de regisseur zorgt voor een geweldige soundtrack om deze beelden te begeleiden. Maar daarnaast heeft Shang-Chi ook nog een diep verhaal in de aanbieding, dat ondanks haar wereldwijde implicaties in een universum als de MCU nog altijd zeer intiem aanvoelt. Het is een sterke Aziatisch-Amerikaanse cast die deze personages tot leven weet te brengen, met eveneens een groot aandeel van vrouwelijke personages. Met een grote dosis spanning, actie, en humor heeft Shang-Chi een perfecte balans, wat het uiteindelijk een van de beste MCU films tot nu toe maakt, en die de sterkte van diverse verhalen toont. Meer van dit zou ik zeggen.
★★★★1/2
Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings is nu te bekijken in de bioscoop
