Miséricorde (2024) | Recensie

Soms krijg je een film te zien waarvan je niet goed weet wat te denken. Je snapt wat de regisseur probeert te doen, maar het klikt gewoon niet. Dit is hoe ik mijn ervaring met Miséricorde van regisseur en schrijver Alain Guiraudie zou beschrijven. Centraal staat Jérémy, een bakker die terugkeert naar zijn geboortedorp voor de begrafenis van zijn vroegere werkgever. Tot groot ongenoegen van Vincent, de zoon van de overleden bakker, blijft Jérémy hangen in het dorp en trekt hij uiteindelijk in bij de weduwe. Hoewel de twee mannen zichzelf als heteroseksueel presenteren, hangt er onmiskenbaar een homo-erotische spanning. In deze thriller met een duister komisch kantje, sudderen onderdrukte verlangens onder de oppervlakte die intrige en complexiteit aan het verhaal toevoegen. Zoals de titel al aangeeft (miséricorde is het Franse woord voor genade) wil de film meer zeggen dan origineel blijkt.

Hoewel de film zich profileert als een thriller met diepgang, kwam het voor mij over als een trage film met rare plotwendingen. Het verhaal blijft heel lang ter plaatse trappelen, waardoor dat eerste uur als een eeuwigheid aanvoelt. Pas op het einde komt het verhaal goed op gang, en komt die aangekondigde spanning en humor pas echt naar boven. Maar zelfs op het einde was ik geen fan van de dialogen en hoe ze gebracht werden. Deze voelden allebei zo geforceerd aan, vooral bij Félix Kysyl die Jérémy vertolkte. Nochtans bestaat de cast uit ervaren acteurs, wat mij doet denken dat het een bewuste regiekeuze was. Niets voor mij dus. Daarnaast miste ik ook wel wat context in dat eerste uur. Het duurt lang voordat je als kijker doorhebt wat nu eigenlijk Jérémy’s relatie is tot iedereen in dit verhaal. Frustratie is misschien het gevoel dat het eerste uur het beste beschrijft. Als dat laatste half uur er dan uiteindelijk komt, weet je niet wat je er eigenlijk van moet vinden zelfs als je aan het lachen bent. 

Het personage dat de film redt, is zonder meer de priester vertolkt door Jacques Develay. De veteraan weet hilarische, knettergekke momenten af te wisselen met een wijsheid die dit verhaal hard nodig heeft. Hij brengt een menselijkheid met zich mee die de titel van de film rechtvaardigt. Daarnaast is er ook de setting in een klein afgezonderd Frans dorp die deze film toch de moeite waard maakt. De glooiende landschappen van de herfstige regio van de Auvergne-Rhône-Alpes met haar met bladeren bedekte bossen zorgt voor de perfecte achtergrond voor deze thriller. In theorie zijn alle ingrediënten aanwezig voor een spannende thriller, maar je blijft ondanks de humor achter met een onaangenaam gevoel.

★★1/2

Miséricorde is nu te bekijken in de bioscoop