Throwback Recensie - Master And Commander: The Far Side of the World
Ongeveer twee en een halve week geleden vergeleek ik in mijn Torpedo review de film met Master and Commander. Ik had nog wel een gevoel gelinkt aan een gedacht, samen met flitsen van losse scenes. Maar echte kennis over de film ontbrak. Na het schrijven van die review was ik dan ook actief aan het denken om de film opnieuw te bekijken aangezien ik hem ook op dvd in de kast heb liggen. Toen bij het onderzoek voor nieuwe throwback recensies bleek dat Master and Commander op 14 november 2003 was uitgekomen, voelde ik mij toch verplicht om deze te reviewen.
Master and Commander is gebaseerd op de boekenreeks van Patrick O'Brain over Kapitein Jack Aubrey en zijn vriend en chirurg Stephen Maturin, respectievelijk Russel Crowe en Paul Bettany in de film. Het script voor de film werd geschreven door John Collee en Peter Weir, tevens ook de regisseur. In dit verhaal, tijdens de Napoleontische oorlogen, zit Aubrey met zijn bemanning achter een Frans schip aan. Sterker en sneller dan hun eigen schip, moet Aubrey al zijn vaardigheden gebruiken om de vijand te kunnen verslaan.
Voor mij is Master and Commander een voorbeeld van een tijdperk uit de filmgeschiedenis die nu stilaan achter ons ligt. Films zoals dit worden niet meer gemaakt. Nu zou het merendeel van de beelden gefilmd zijn een de hand van CGI maar toen werd zo goed als alles praktisch gedaan. Al de beelden van het schip in water zijn effectief gefilmd met een schip uit die tijd in de zee. Zo veel als mogelijk werd geprobeerd om te filmen zonder CGI. Dit geeft de film een gehalte van echtheid en tastbaarheid die vaak verloren gaat bij computergegenereerde effecten. Maar dit betekent ook dat de film gigantisch duur was en er bijna geen winst gemaakt is. Daardoor wordt er tegenwoordig meer naar CG gegrepen maar het is toch niet hetzelfde.
De focus van de film ligt ook niet per se op de achtervolging. Het verhaal is eerder een manier om het leven op zee in beeld te brengen. De focus ligt ook niet meteen op de twee hoofdpersonages maar op de bemanning in zijn geheel. De verschillende interacties tussen de verschillende klassen die er bestaan op een schip, brengt het verhaal tot leven. Maar ik hield vooral van het feit dat iedereen actief is in de film. Ze maken hun eigen beslissingen en gaan niet zomaar passief mee in het verhaal. Hierdoor kun je meeleven in de keuzes die ze moeten maken. Als de film enkel was gegaan over de achtervolging op het Franse schip, zou het verhaal veel slechter zijn geweest.
Master and Commander geeft mij vooral een gevoel van avontuur. Het is plezant om mee te gaan in deze emoties van ontdekking en de spanning van de achtervolging. Je wordt echt in deze wereld gestoken. De film heeft zelfs wat maatschappelijke thema's met een discussie over de misbruik van macht en hiërarchie op zo een schip. De scenes die mij waren bijgebleven waren uiteindelijk minder extreem dan ik mij herinnerde, de scene uit Torpedo raakte mij bijvoorbeeld meer. Maar door de setting heeft het wel een hele impact waardoor deze mij ook zijn bijgebleven. Met de eenentwintig boeken die Patrick O'Brain heeft geschreven, is er genoeg materiaal voor een tweede film. Crowe zelf heeft al gezegd dat hij het wil doen maar dat het moeilijk wordt door de hoge kostprijs. Ik kan alleszins niet wachten.