Papillon - Non-Spoiler Review
Gebaseerd op de internationaal best-sellende, autobiografische boeken "Papillon" en "Banco", volgt Papillon het epische verhaal van Henrie "Papillon" Charrière (Charlie Hunnam), een kluiskraker uit de Parijse onderwereld die valselijk beschuldigt wordt van moord en levenslang veroordeelt op de beruchte strafkolonie van Duivels Eiland. Vastberaden om zijn vrijheid terug te winnen, vormt Papillon een onwaarschijnlijke alliantie met de eigenzinnige vervalser Louis Dega (Rami Malek), die in ruil voor bescherming, ermee akkoord gaat om Papillon's ontsnapping te financieren. 
Bijna vijftig jaar na de originele uitgave van de autobiografie, wordt het verhaal over de Fransman verfilmt met twee Hollywoodsterren, Charlie Hunnam, bekent van Sons of Anarchy, en Ramy Malek, bekent van Mr Robot, in de hoofdrollen met meerdere bekende gezichten met bijrollen zoals Rolans Moller, bekend van Skyscraper. Het team achter de film is voor velen echter vrij onbekend. Regisseur Michael Noer is in zijn thuisland Denemarken vooral bekend van zijn debutfilm R waarvoor hij 14 prijzen wist te bemachtigen. Twee geprezen films later vat hij voor de eerste keer een Hollywoodfilm aan. Scenarist Aaron Guzikowski heeft er wel al ervaring in Hollywood opzitten met de serie The Red Road en films Contraband en Prisoners. Met deze frisse kijk kan er een nieuw beeld gegeven worden van een oud verhaal. Want het is niet de eerste keer dat het verhaal van Papillon verfilmt wordt. Al vier jaar na de publicatie van het boek werd een film gemaakt met sterren Steve McQueen en Dustin Hoffman in de hoofdrollen. Geregisseerd door Franklin Shaffner en geschreven door Dalton Trumbo en Lorenzo Semple Jr., werd de film fantastisch onthaald. Het is dan ook met deze film dat de nieuwe versie vergeleken wordt.Maar deze laatste film heb ik niet gezien maar dit kan een voordeel zijn. Voor vele critici kan de film niet tippen aan de van meer dan veertig jaar geleden. Maar ik probeer deze film op zichzelf te bekijken. In deze film heb je twee acteurs die hun rol perfect vervullen, zelfs tot het punt van typecasting. Charlie Hunnam heeft in films als Pacific Rim of King Arthur bewezen dat hij het harde, vechtende personage wel aankan. Het is dan ook een rol waarin hij altijd wordt gecast. Maar hier krijgt hij de kans om wat meer diepte te tonen naast de macho momenten. Fysiek onderging hij ook een hele transformatie door zwaar af te vallen voor het filmen van verschillende scenes. Ook Rami Malek heeft met zijn serie Mr Robot getoond dat hij perfect is voor het schuchtere maar slimme personage dat toch een hardere kant te bieden heeft en speelt deze rol dan ook perfect. De film wordt dan ook gedragen door deze twee figuren. Door de gesloten situatie van de film, het speelt zich voornamelijk af in een werkkamp en isolatiecellen, is het aantal randpersonages beperkt en ligt de druk ook op de hoofdpersonages. Maar zijpersonages zijn er wel zoals mede-veroordeelde Celier, gespeeld door Roland Moller, die de twee helpt in hun ontsnappingspogingen. Moller weet naast twee hoofdpersonages een imposant figuur te slaan. De grote last van de film ligt dus op Hunnam en Malek maar ze dragen deze last overtuigend en weten de film fascinerend te houden.
Ook het landschap speelt een grote rol in de film en hiervoor hebben ze fantastische locaties gevonden doorheen Europa. Zo is er gefilmd in Montenegro, Malta en Servië om de Zuid-Amerikaanse setting te kunnen weergeven. Een groot deel van de film speelt zich hierin af en het is dan ook fantastisch in beeld gebracht, al is het niet het eigenlijke landschap van Frans-Guyana. Cinematograaf Hagen Bogdanski heeft hier samen met de regisseur goed werk geleverd om deze wereld in beeld te brengen. Ze proberen de wereld van het strafkamp zo goed mogelijk in beeld te brengen met alle gruwelijke realiteiten van de periode. Hieraan heeft de film deels zijn R rating te danken. Maar desondanks wordt er nu en dan humor gebruikt om de spanning te verlichten. Samen met de soundtrack van David Buckley, dat heel wat Franse invloeden bevat, omvat de film de juiste sfeer om dit verhaal te vertellen. Toch moet de film van 1973 nog eens boven gehaald worden. De visuele invloed van de film is wel duidelijk merkbaar bij een vergelijking. De look van personages en zelfs scenes is duidelijk geïnspireerd op haar voorganger. Maar het is echter het verhaal van de film zelf dat de film wat tegenhoud.De film begint zeer hevig met de introductie van de verschillende personages maar eenmaal dat de personages gesetteld zijn in het strafkamp voelt het aan alsof de film doelloos is en niet weet hoe het wil eindigen. Er lijkt geen eind te komen aan de ontsnappingspogingen en de kijker lijkt zelfs mee vast te zitten zonder een einde in zicht. Wanneer de film uiteindelijk eindigde was het wat ondermaats. Hoewel ik zeker emoties voelde die er enkel kwamen door het solide acteerwerk van Hunnam en Malek, was het effectieve einde nogal onderwelmend in navolging van de opbouw die de film gaf. De toewijding aan de echte gebeurtenissen en verhalen van de vele veroordeelden en vooral van Henri Charrière was dan weer wel een mooie toets. Het is zeker de moeite om dit mooie verhaal te kunnen zien met stevige acteerprestaties en een wondermooie setting.