The Killing Of A Sacred Deer - Spoiler Review

Dr. Steven Murphy (Colin Farrell) is een beroemd cardiovasculair chirurg die een vlekkeloos huishouden overziet met zijn ophthalmologist vrouw Anna (Nicole Kidman) en hun twee voorbeeldige kinderen, 12-jarige Bob (Sunny Suljic) en 14-jarige Kim (Raffey Cassidy). In de marge van zijn idyllisch bestaan lurkt Martin (Barry Keoghan), een vaderloze tiener die Steven onder zijn vleugel heeft genomen. Als Martin zichzelf indringt in hun familieleven in steeds verontrustendere vertoningen, wordt de volle reikwijdte van zijn intenties duidelijk wanneer hij Steven confronteert met een lang vergeten misstap dat het huwelijksgeluk van de Murphy familie zal vernietigen.Regisseur Yorgos Lanthimos is na zijn doorbraakfilm The Lobster terug met nieuw werk, opnieuw met Colin Farrell in de hoofdrol. The Lobster kon met zijn vreemd verhaal en cinematografie Hollywood bekoren en won verschillende prijzen waaronder zelfs één oscar-nominatie. Nu twee jaar later komt hij met zijn nieuwe film, The Killing of a Sacred Deer, die eenzelfde stijl beloofd te geven. Weeral verzamelde hij een sterrencast rond zich met de terugkerende Colin Farrell en de fantastische Nicole Kidman.De film bevat veel van de elementen die Lanthimos zo bekend maakten. Hij brengt wederom een aparte cinematografie met een zeer strakke esthetiek en soms raar cameragebruik. Ook de dialoog voelt zeer buitenaards aan, zeer direct en stijf. Tijdens het kijken heb je bijna constant een ongemakkelijk gevoel. Hiermee creëert Lanthimos zijn eigen wereld binnen de film. Maar het voelt wel wat oud aan. Hoewel The Lobster zeer nieuw en schokkend overkwam, lijkt dit meer van hetzelfde te zijn en dat werkt niet helemaal. Het is goed voor één film maar meer van hetzelfde wordt snel oud.Het verhaal heeft dan ook weinig om handen en bevat weinig diepgang. Het voelt aan alsof de film vreemd doet juist om vreemd te doen. Alles ligt heel erg op het oppervlak. De film start ook zeer raar. Voor het eerste half uur dacht ik dat er meer gaande was tussen Steven en Martin, anders dan een mentor te zijn, omwille van de manier van converseren en dat maakte mij nogal ongemakkelijk. Je blijft ook met veel vragen achter zoals hoe Martin de leden van de familie zo ziek wist te maken. Soms kan dat werken in een film maar hier waren het gewoon curiositeiten die bij op de stapel werden gegooid en dat mij na een tijd begon te irriteren. De absurdheid neemt alleen maar toe naar het einde van de film met enkele grappige scenes, grenzend aan het belachelijke, zoals deze waarin hij al draaiend een familielid kiest om dood te schieten..De fout ligt zeker niet bij de acteerprestaties. Colin Farrell bewijst nog maar eens waarom hij tot één van de beste acteur s van Hollywood gerekend mag worden. Hetzelfde geldt voor Nicole Kidman die haar sterkte toont in dramatische rollen en gemakkelijk de kijker kan intrigeren. De twee kinderen zijn nagenoeg onbekenden maar tonen een waaier aan talent waarmee ze gemakkelijk tegenover Farrell en Kidman konden acteren. Barty Keoghan speelde de rol van slechterik zo goed dat ik overrtuigd was dat hij niet acteerde. Zo goed was zijn prestatie. De mindere receptie van de film ligt daarom zeker niet aan de prestaties van de acteurs.Ik kwam de film buiten met veel gedachten en vragen over de film. Dit kan positief zijn zoals bij een film als Arrival of Mother! omdat de film veel filosofische vragen oproept maar hier vroeg ik mij gewoon af wat ik in godsnaam had gezien. Voor een filmliefhebber is dit werk van Lathimos het bekijken waard maar een casual kijker kan de film beter links laten liggen.