Na 12 jaar is The Big Bang Theory uitgeknalt
Sitcoms zijn van alle tijden. Elke generatie heeft wel zijn eigen favoriet. Friends was een van de grootste shows ooit toen het op televisie was in de jaren negentig en daarna kwam How I Met Your Mother dat niet weg te slagen was. Het is fantastisch om zo'n rage mee te maken terwijl het pas verschijnt en nieuw is. Al de emoties die het met zich meedraagt, blijdschap maar vaak ook woede omwille van de gemaakte keuzes. Je leeft mee met deze personages alsof het je eigen vrienden zijn, zo geïnvesteerd geraak je in de verhalen.
Jammergenoeg heb ik dit nooit zelf mogen meemaken. Ik zag nu en dan wel eens een aflevering van beide programma's op televisie maar bij mij thuis was er nooit die sitcom traditie. Ik heb daarom pas later alle afleveringen kunnen bekijken en, hoewel ik emotioneel was bij beide eindes, denk ik toch niet dat het hetzelfde gevoel geeft als de spannende ontknopingen live te mogen meemaken. Maar toch was er één show die ik live heb mogen meemaken, The Big Bang Theory.
Het is fantastisch om na elke aflevering met je vrienden op de speelplaats te kunnen praten over de voorbije aflevering en te discussiëren over wat er de volgende keer gaat gebeuren. Het wachten en het discussiëren hoort natuurlijk allemaal bij. Maar wat The Big Bang Theory voor mij en mijn vrienden nog specialer maakte, was dat wij zelf geeks waren met een enorme fascinatie voor wetenschap. Natuurlijk niet zo extreem als de personages uit de show maar toch zagen wij eindelijk onszelf. Natuurlijk is dit gevoel niet te vergelijken met wat minderheidsgroepen ervaren, maar toch denk ik dat een vorm van dit gevoel toch aanwezig was. We konden lachen met de grappen en stereotypen, zelfs als we onszelf erin zagen, maar op hetzelfde moment was het ook geruststellend in een omgeving waar dat allemaal niet zo vanzelfsprekend of populair was, de middelbare school.
Maar net zoals Sheldon, Leonard, Penny enzovoort, allemaal opgroeiden doorheen de serie, groeiden wij mee. Net als Friends groeide de show van het groepje bachelors in het begin naar een groep van getrouwde mensen met kinderen op het einde. Raj van een stereotype personage naar een persoon die veel representatiever is voor de samenleving tegenwoordig, tot de inclusie van meer vrouwelijke wetenschappers in de vorm van Melissa Rauch en Mayim Bialik. Natuurlijk verandert zo'n show doorheen de jaren en is het altijd aanpassen. Maar uiteindelijk groei je mee en leer je zoveel op de weg die je samen bewandeld.
Maar toch voelde de laatste seizoenen wat minder aan. Misschien liep de show wel enkele jaren te lang. Friends stopte na tien seizoenen en HIMYM na negen. Hoewel ik zelf ook altijd heb gehoopt voor een nieuw seizoen om maar niet afscheid te moeten nemen, was het misschien toch beter om op een hoogtepunt te stoppen. Niet dat The Big Bang Theory niet meer goed is maar ik kan niet zeggen dat het nog zo goed is als vroeger. Het voelt aan als het einde van een tijdperk waarin je altijd een zekere houvast had, een groep vrienden die altijd bij je zijn om je aan het lachen te brengen. Nu we vaarwel moeten weggen tegen The Big Bang Theory, voelt het ook aan alsof je vaarwel zegt tegen een bepaalde fase van je leven. Je kijkt met blijdschap terug op de goede momenten en stapt samen met de acteurs een nieuwe toekomst tegemoet.